فراسوی باران ..

تو از فراسوی باران ..از دیاری دور ولی پر سرور
از سرزمین زیبای نورها روشنائی وشبنم ها بیا
تو از دیاری بیا که در انجا ازادی هست .عشق هست ساز هست .شراب وترانه
تو با طراوت بهار .با بوسه ای لبریز از عشق وبا گل ..
بیا

و بختم وسرزمینم را از خوابی هزاران ساله بیدار کن
هزاران سال بیداد هزار ان سال جهل و اسارت
بما بیاموز در پایان هر رنگین کمان جامی از طلا خواهیم یافت
بما بیاموز که در پس سیاهی های شب وظلمت جور
.سپیده ازادی ولبخند ..وعشق خواهد بود
بی گفتی وتردیدی
پرواز در بیکرانه ابی ..دوستی ولبخند خواهد بود
لا اقل بمن بیاموز اگر دیگران خوابند وازین خواب خود سرشار از شادی
بمن اگاهی ده
که جز روز مرگی جز عزا جز لعنت ونفرین
جز دانه های عفن صدقه ..اسمان است پرواز ونور
انگاه من چون رنگین کمانها زیبا می شوم وپر شکوه
واز چشمه خداوندی عشق برایت جامی خواهم اورد .
جامی از سپاس وشرابی از مهربانی. وباده ای نوشین از اگاهی