دمی با حسین پناهی
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۴ایندم منم که بیدل و بییار ماندهام
۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴
دلــم پُــر اسـت فـضـا تـنـگ كــوچــه غـمـنـاك اسـت
عــروس عـشــق بــه زيــر هـزارمــن خــاك اســت
نـه دسـت دوســت نـه ره تــوشــه و نـه روزنـــه اي
سـفـر بـه پـيــش و ره عـــاشـــقـي خـطـرنـاك اســت
بــه دخـــتــرم کــه دم از راه زد شـــبــي گـــفـــتـــم
كــه رســم ومــذهــب عــشــاق رزم بـیـبــاك اســـت
دعـــابـــده بــــروم جــــســـت وجـــوي روزنــه اي
كــه چـشـم هـا بـه ره وقـلـب عـاشـقــان چــاك اسـت
طــلســم جـــاده ي بــن بــســت ســــد مــن نــشـــود
هــجــوم عـــشـــق زكـــف بــرده اخــتــيــار مــرا
اگــرچــه كــاخ ســتــم گــردنـش بــرافــلاك اســت
دعــابــده بــروم ســرنــهــم بــه مــســتـي عـــشـــق
در آن ســپــيــده کــه انــگــور در تــن تـــاک اســت
از دوست گرامی خانم راحله یار